Podczas uroczystego otwarcia drogi w Zalesiu Starosta Sokólski Piotr Rećko wręczył symboliczne prezenty osobom, które przyczyniły się do powstania tej inwestycji. Jedną z tych osób była Wiesława Burnos – Członek Zarządu Województwa Podlaskiego. Starosta wręczając pani Wiesławie Burnos piękną filiżankę zwrócił się do niej słowami: “Wręczam pani tę symboliczną filiżankę, żeby pani parząc kawę myślała o Zalesiu, parafii zalesiańskiej, tym przepięknym kościele. Środki na odnowę zabytków bardzo by się tutaj przydały, bardzo na to liczymy ponieważ jest to jedna z najstarszych, a może nawet najstarsza parafia na terenie powiatu sokólskiego. Zależy nam bardzo żeby ten kościół został uratowany. Uważamy, że bez wsparcia Urzędu Marszałkowskiego będzie to bardzo trudne ze względu na małą liczbę parafian. Sami oni sobie z tym nie poradzą, a jest to nasz wspólny zabytek, nasze dziedzictwo kulturalne, duchowe…”. “Dziękuję serdecznie. Tak na prawdę mnie o to prosić nie trzeba. Ja już byłam tutaj wcześniej i na pewno będę, zależy mi na tym bardzo i na pewno ksiądz proboszcz otrzyma olbrzymie wsparcie. Przede wszystkim potrzebne jest wsparcie i finansowe bez wątpienia, ale też wsparcie w przejściu procedur ponieważ jest to ścisły zabytek w związku z powyższym konserwator zabytków jest instytucją, która będzie nad tym bardzo mocno czuwała. Na prawdę, proszę mi wierzyć tak samo mi zależy na tym jak na pewno księdzu proboszczowi bo wywodzę się z tej parafii, często tu przyjeżdżam, przywożę swoją mamę, niedawno był tutaj pogrzeb mojego taty, jestem bardzo mocno związana z tą ziemią i dołożę wszelkich starań aby uratować ten kościół, to wam obiecuję.” – odpowiedziała pani Wiesława Burnos. Tak więc jest olbrzymia szansa, że wyjątkowej urody kościół w Zalesiu odzyska swój blask i stanie się perłą wśród zabytków powiatu sokólskiego.
RYS HISTORYCZNY
“Parafię w Zalesiu założył Hieronim Wołłowicz, podskarbi litewski i administrator dóbr królewskich na Litwie. Zapisem testamentalnym z 14 czerwca 1602 r. nadał kościołowi w Zalesiu folwark z zabudowaniami w tej miejscowości oraz wsie Zalesie i Pohorany. Fundację tę zatwierdził król Zygmunt III Waza. W 1618 r. Wołłowicz uposażenie parafii przeniósł na klasztor bernardynek w Grodnie. Odtąd one pobierały dochody i miały utrzymać duszpasterza i kościół.
Według niepotwierdzonego przekazu, zanim powstał kościół parafialny w Zalesiu, miała tu istnieć świątynia drewniana, która została zniszczona przez pożar. Murowany kościół zbudował fundator, Hieronim Wołłowicz, w latach 1604-1623. Prawdopodobnie nosił on wezwanie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Na początku XIX w. w źródłach figuruje jednak tytuł Przemienienia Pańskiego. Tytuł Matki Bożej Pocieszenia pojawił się dopiero po remontach kościoła i jego odnowieniu w 1858 r. przez proboszcza, ks. Józefa Węckowicza. Wtedy m.in. przebudowano obie wieże, a dach pokryto czerwoną dachówką. W latach 1988-1989 wymieniono instalację elektryczną. Gruntownemu remontowi poddano też dach kościoła, m.in. wymieniono blachę ocynkowaną na miedzianą.
W lutym 2005 r. pożar strawił dotychczasową, wiekową już, drewnianą plebanię. Nowo mianowany proboszcz, ks. Wojciech Markowski, zamieszkał w tymczasowym, zaimprowizowanym mieszkaniu w miejscowej świetlicy i rozpoczął intensywne zabiegi koło budowy nowej, murowanej plebanii. Powstała ona w latach 2006-2007. W ostatnim czasie przeprowadzono też prace remontowe w kościele, m.in. wymieniono okna i drzwi frontowe, przeprowadzono gruntowny remont zakrystii i kruchty, uporządkowano plac wokół kościoła i plebanii.”
